Część Górnego Śląska która przypadła Polsce tworzyła autonomiczne Województwo Śląskie. Obok Warszawy, Poznania i Wilna była to czwarta jednostka samorządowa, która emitowała obligacje walucie obcej, w tym przypadku w dolarach (z podaniem ekwiwalentu w funtach szterlingach, co w przypadku dewaluacji jednej waluty dawało gwarancje utrzymania wartości kapitału).
7% pożyczka dolarowa Województwa Śląskiego została wyemitowana w 1928 roku na rynku amerykańskim. Obligacje wydano w odcinkach 100, 500 i 1000 dolarów. W roku 1938 podobnie jak dolarowa pożyczka warszawska, obligacje tej pożyczki podlegały konwersji na złotową 4.5 % Wewnętrzną Pożyczkę Państwową z 1937, z wypłatą części odsetek w 3 % Bonach Skarbu Państwa z 1937, lub przestemplowaniu na 4.5% obligacje dolarowe (tzw. assented), z wypłatą części odsetek w 3% Bonach dolarowych z 1936 (normalnych lub transzy specjalnej, dolarowo-szterlingowej). Potraktowano zatem te dwie samorządowe pożyczki tak jak by były emitowane przez państwo. Obie podlegały też wykupowi w latach 1972 – 1980.
Wraz z pozostałymi polskimi obligacjami dolarowymi były one notowane na giełdzie w Nowym Jorku i to do lutego 1996.
Obligacje $1000, bez nadruku konwersyjnego z 1938 roku. Druga ostemplowana tekstem z akceptacją oferty wykupu z 1975 roku. Skoro jednak przetrwała, to znaczy że do ostatecznego wykupu nigdy jej nie przedstawiono.