Nothing found for 完整的PMO-CP 新版題庫上線和資格考試的領導者和最新的PMO-CP 題庫分享 📓 打開網站「 www.newdumpspdf.com 」搜索「 PMO-CP 」免費下載PMO-CP題庫更新資訊

Sorry, but nothing matched your search terms. Please try again with some different keywords.

Recent Posts:

/ Dygresje

O czym jest ta strona?

Początkowo miała być o podróżach motocyklowych (patrz poszczególne artykuły, kategoria Podróże, sekcja xCountry oraz Porady), potem doszedł dział poświęcony kolekcjonowaniu starych papierów wartościowych (patrz dział Papiery dostępny  z głównego menu oraz artykuły z kategorii Papiery i powiązane), ale że interesuje mnie jeszcze kilka innych tematów to pewnie będzie też coś o numizmatyce, blockchainie i kryptowalutach. Trochę pomieszanie z poplątaniem, ale to podobno typowe dla Bliźniąt 😀

/ Papiery i powiązane

O kursie Reichsmarki w 1939 roku

W literaturze dotyczącej polityki ekonomicznej niemieckiego okupanta dosyć często spotyka się różne wzmianki o kursie niemieckich reichsmarek do złotego polskiego, stosowanym na terenach okupowanych. W Polsce w 1939 roku władze okupacyjne ustaliły ten kurs na 2 Złote = 1 RM (Reichsmark), przy czym bardzo często pojawia się komentarz, że była to relacja wielce niekorzystna “bo w rzeczywistości 1 Zł warty był 2 RM”.

Continue reading “O kursie Reichsmarki w 1939 roku” →

/ Numizmatyka

Moneta-nekrolog ;-)

Dzisiaj chciałbym zaprezentować Wam kolejną ciekawą monetę – jest to 1/8 talara czyli tzw. pół-ort Księstwa Legnicko-Brzesko-Wołowskiego, wybity przez księcia Jana III Brzeskiego w 1659 roku, na pamiątkę śmierci i pogrzebu jego pierwszej żony, Zofii Katarzyny Podiebrad, księżnej brzesko-legnickiej:

Sophia Catharina Duciss Siles Lign Breg

Nata 1602 D 2 SEPT, Nupta 1638 D 22 FEBR Denata 1659 D 21 MART

Einhalbreichsort

czyli w wolnym tłumaczeniu: Zofia Katarzyna, księżna śląska, legnicko-brzeska, urodzona 2 września 1602 roku, poślubiona 22 lutego 1638 roku, zmarła 21 marca 1659 roku.

Dokładna legenda:

(Av.) SOPHIA CATHARINA DUCISS(a) SILES(iae) LIGN(icensis) BREG(ensis) („Zofia Katarzyna księżna Śląska, legnicka, brzeska“), (Rv.) PENULTIMA E STIRPE DUC(um) MON-STERB(ergensium) OLSN(ensium) COMIT(um) GLAC(ensium); w polu: NATA / A(nn)O I60I D(ie) 2 SEPT(embris) / NUPTA / I638 D(ie) 22 FEBR(uarii) / DENATA / I659 D(ie) 2I MART(ii) / EIN HALB REICHS / ORTH („ostatnia z rodu książąt ziębickich, oleśnickich i hrabiów kłodzkich, urodzona roku 1601, dnia 2 września, zamężna 1638, dnia 22 lutego, zmarła 1659 dnia 21 marca“)

To bardzo ciekawy przykład wczesnej monety okolicznościowej – wprawdzie można nią było płacić, określono jej nominał, ale była to emisja wybitnie pamiątkowa, nie przeznaczona do normalnego obiegu – tego typu monety wręczano uczestnikom pogrzebu i były one swego rodzaju klepsydrą/nekrologiem. Nakłady tego typu monet były relatywnie niewielkie, stąd dzisiaj stanowią one zazwyczaj dużą rzadkość.

Moneta ta jest zaliczana do obszaru zainteresowania polskiej numizmatyki, bowiem wybito ją na Śląsku, w Brzegu, będącym we władaniu bocznej linii Piastów (w tym wypadku linii legnickiej, która wygasła w 1675 roku wraz ze śmiercią Jerzego Wilhelma).

/ Numizmatyka

Niepozorny półtorak…

Moneta niepozorna, rozmiarów mniej więcej dzisiejszej 50-groszówki, nieszczególnie urodziwa i niezbyt starannie wykonana – półtoraki (1 i 1/2 grosza) bito w Polsce za panowania Zygmunta III Wazy i Jana Kazimierza jako nominał pośredni pomiędzy groszami i trojakami. I w zdecydowanej większości są to monety popularne i kosztują niewiele.

Na awersie widzimy herby królewskie i państwowe oraz nominał, tyle że nie jako 1 i 1/2 tylko 3, co oznacza trzy półgrosze.

Na rewersie zaś mamy jabłko królewskie wzorowane na monetach brandenburskich.

W większości te monety są do siebie bardzo podobne i np. półtoraki szwedzkie wyglądają prawie tak samo, a podstawowa różnica leży w legendzie umieszczonej na obu stronach monety. Generalnie półtoraki to masówka, mało atrakcyjna kolekcjonersko, stąd i wiele osób nie zwraca na nie szczególnej uwagi. I całe szczęście 🙂

Bo oto ostatnio wpadł w moje ręce taki oto pieniążek:

SIG III D G RE P M D L (Zygmunt III z Bożej łaski Król Polski i Wielki Książę Litewski)

MON NOV MA D LIT (Moneta nowa Wielkiego Księstwa Litewskiego)

Na popularnych półtorakach koronnych Zygmunta III Wazy (bitych dla Polski w Bydgoszczy) legenda głosi: MONE NO REG POLO (czyli Moneta nowa Królestwa Polskiego), a tutaj mamy przykład półtoraka litewskiego z 1619 roku wybitego w Wilnie – bito je tam tylko w 1619 i 1620 roku i wszystkie są wyjątkowo rzadkie – na tyle rzadkie, że na przestrzeni ostatnich 10 lata w handlu pokazywały się dosłownie pojedyncze sztuki.

/ Papiery i powiązane

Dziwne sowieckie obligacje…

…czyli pożyczka czystości i upiększania miasta Kazania. Tylko Sowieci mogli wpaść na taki pomysł, ale w sumie to nie dziwi bo w tym proletariackim raju ludu pracującego miast i wsi wszystko postawiono na głowie w imię rewolucji, więc czemu by to miało ominąć obligacje? W normalnej gospodarce ktoś pożyczał emitentowi pieniądze, a ten w zamian wystawiał swoje zobowiązania do zwrotu pożyczki w określonym terminie, z określonym oprocentowaniem i na określonych warunkach, a tutaj miejski sowiet wydał obligacje, które wręczył ludowi pracującemu informując ów lud, że poprzez przyjęcie obligacji tenże lud zobowiązał się (a w zasadzie został zobowiązany) do świadczenia pracy na rzecz miasta. Czyli ja ci daję obligację i w zamian za to Ty mi jesteś coś winien i jeszcze się z tego powinieneś cieszyć. W sumie to logiczne, bo przecież i tak ludzi mogli do roboty popędzić nie dając im nic, a tak przynajmniej dawali “obligacje”.

Ta poniżej opiewa na dwa dni robocze i ma cztery kupony na pół dniówki każdy, zatem szczęśliwy nabywca był zobligowany do pracy przez dwa dni za darmo. Choć może nie do końca za darmo bo jednak w zamian otrzymywał prawo do udziału w losowaniu nagród, aczkolwiek chyba nie dotyczyło to każdego posiadacza, bo na odwrocie napisano, że “w losowaniu biorą udział najlepsze kolektywy i pojedynczy pracownicy którzy dawali przykład swoją ciężką pracą”.

 

 

 

Teoretycznie cała zabawa była dobrowolna – ten kto przyjął obligację musiał wykonać jakieś prace na rzecz miasta, co było odnotowywane na kuponach, po czym tak potwierdzona “obligacja” stawała się losem na loterię, w której można było wygrać 10.000 rubli, ale znając ówczesne realia to odmowa przyjęcia tego zobowiązania mogła się źle skończyć dla takiego antypaństwowego elementu.

Nie jest to zatem żadna obligacja, ale rodzaj losu loteryjnego, za zakup którego należało “zapłacić” własną pracą.