4.5 % Wewnętrzna Pożyczka Państwowa z 1937 roku
Świadectwa ułamkowe (147×210), data emisji 1 czerwca 1937
35.1 5 zł. Seria A
35.2 5 zł. Seria B
35.3 5 zł. Seria C
35.4 5 zł. Seria S
35.5 5 zł. Seria W
35.6 25 zł. Seria A
35.7 25 zł. Seria B
35.8 25 zł. Seria C
35.9 25 zł. Seria S
35.10 25 zł. Seria W
Obligacje (210×290), data emisji 1 czerwca 1937
35.11 100 zł. Seria A
35.12 100 zł. Seria B
35.13 100 zł. Seria C
35.14 100 zł. Seria S
35.15 100 zł. Seria W
35.16 500 zł. Seria A
35.17 500 zł. Seria B
35.18 500 zł. Seria C
35.19 500 zł. Seria S
35.20 500 zł. Seria W
35.21 1000 zł. Seria A
35.22 1000 zł. Seria B
35.23 1000 zł. Seria C
35.24 1000 zł. Seria S
35.25 1000 zł. Seria W
Podstawa prawna emisji
- Ustawa z dnia 7 kwietnia 1937 o konwersji i zamianie papierów emisyjnych państwowych, samorządowych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, wypuszczonych w walutach obcych (Dz.U. RP 37.28.207).
- Rozporządzenie Ministra Skarbu o warunkach konwersji i zamiany papierów emisyjnych państwowych i samorządowych, wypuszczonych w walutach obcych, oraz o wypuszczeniu 4.5% Wewnętrznej Pożyczki Państwowej z 1937 roku (Dz.U. RP 37.37.284).
Informacje o emisji
Pożyczkę wypuszczono z dniem 1 czerwca 1937, w obligacjach na okaziciela po 100, 500, i 1000 złotych, oraz w świadectwach ułamkowych po 5 i 25 złotych. Celem wypuszczenia tej pożyczki była wymiana obligacji pożyczek państwowych i samorządowych denominowanych w dolarach. Oprocentowanie było ustalone na 4.5 procenta, a kupony były płatne 1 lutego, 1 czerwca i 1 października.
Obligacje i świadectwa ułamkowe pożyczki składały się z pięciu serii oznaczonych odpowiednio literami A, B, C, S, W, które odpowiadały odpowiednio konwertowanym pożyczkom. Świadectwa ułamkowe tej samej serii, w sumie równej 100 złotych lub ich wielokrotności, były wymieniane na obligacje identycznej serii. Celem tych oznaczeń była przyszła ewentualna realizacja uprawnień do konwersji tej pożyczki na emitowane w przyszłości obligacje w walucie obcej, po identycznym kursie, co konwersja obecna.
Wykup
Pożyczka miała być umorzona drogą losowania lub skupu z wolnej ręki do dnia 1 lutego 1958. Pierwsza rata umorzenia została zamortyzowana 1 sierpnia 1938 roku. Obieg pożyczki wg stanu na 1 kwietnia 1939 wynosił 302.863.100 złotych, w tym 25.724.185 zł serii W i 33.437.720 serii S. Obligacje tej pożyczki nie posiadały klauzuli złotej. Obligacje te były notowane na Giełdzie Warszawskiej. Zakładając nieprzerwany bieg terminu przedawnienia, obligacje tej pożyczki straciły by ważność w dniu 1-02-1978.
Zasady konwersji
Wymiana ta prowadzona była w okresie od 1 czerwca 1937 do 31 maja 1938 roku i podlegały jej obligacje pożyczek wymienione poniżej, zaopatrzone przynajmniej w kupony bieżące w dniu 1 lutego 1938 i następne:
- 6% pożyczka dolarowa z 1920 roku po kursie 6 złotych za 1 dolara wg kwoty równej 100% wartości imiennej była wymieniana na papiery serii A – konwersja objęła $6.885.100,00
- 8% pożyczka dolarowa z 1925 roku po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wg kwoty równej 105% wartości imiennej była wymieniana na papiery serii B – konwersja objęła $9.823.400,00
- 7% pożyczka stabilizacyjna z 1927 roku po kursie 7.20 złotego za 1 dolara wg kwoty równej 103% wartości imiennej była wymieniana na papiery serii C – konwersja objęła $21.263.700,00
- 7% pożyczka dolarowa Województwa Śląskiego z 1927 roku po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wg kwoty równej 102% wartości imiennej była wymieniana na papiery serii S – konwersja objęła $6.186.700,00
- 7% pożyczka dolarowa m. st. Warszawy z 1928 roku po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wg kwoty równej 102 % wartości imiennej była wymieniana na papiery serii W – konwersja objęła $4.759.500,00
- kupon bieżący w dniu konwersji wypłacano w 35% wartości nominalnej po kursie 7.20 złotego za dolara dla pożyczki stabilizacyjnej, i po kursie 5.30 dla pozostałych pożyczek.
Zagraniczne pożyczki samorządowe konwertowane na obligacje 4,5% pożyczki wewnętrznej z 1937 roku.
Zagraniczne pożyczki samorządowe w dolarach USA zostały przy konwersji potraktowane jak zobowiązania skarbu państwa i podlegały takim samym zasadom konwersji jak pożyczki państwowe. Tak więc za granicą obniżono ich oprocentowanie do 4.5% wypłacając część zaległych odsetek w bonach fundingowych, zaś w Polsce mogły być konwertowane na obligacje 4.5% pożyczki wewnętrznej z 1937 roku stosownych serii: S dla pożyczki Województw Śląskiego i W dla pożyczki Miasta Warszawy, zaś część zaległości odsetkowych wypłacono w 3% bonach Skarbu Państwa z 1937 roku. Obie pożyczki wyemitowano w 1928 roku w odcinkach po 100, 500 i 1000 dolarów. Obie emisje zrealizowano za pośrednictwem banków amerykańskich i obie były początkowo oprocentowane na 7%. Śląska opiewała na 11.200.000 dolarów, a warszawska na 10.000.000 dolarów. Obie zostały skonwertowane na 4.5%. Obie też po wojnie podlegały częściowemu wykupowi, tak jak inne obligacje zagranicznych pożyczek dolarowych.