3 % Bony Skarbu Państwa z 1937 roku
Bon ułamkowy (148×210), uniwersalny, wypisywany ręcznie, data emisji 1 lipca 1937
36.1 wartość wpisywana ręcznie
Obligacje (147×255), data emisji 1 lipca 1937
36.2 100 zł.
36.3 500 zł.
36.4 1000 zł.
Podstawa prawna emisji
Ustawa z dnia 7 kwietnia 1937 o konwersji i zamianie papierów emisyjnych państwowych, samorządowych i gwarantowanych przez Skarb Państwa, wypuszczonych w walutach obcych (Dz.U. RP 37.28.207).
Rozporządzenie Ministra Skarbu z dnia 5 czerwca 1937 o wypuszczeniu 3% bonów Skarbu Państwa i o warunkach zamiany kuponów od wypuszczonych w walutach obcych papierów emisyjnych państwowych i samorządowych (Dz.U. RP 37.45.347).
Informacje o emisji
Bony wypuszczono z dniem 1 lipca 1937 w odcinkach po 100, 500 i 1000 złotych, oraz w odcinkach ułamkowych , na kwoty poniżej 100 złotych, gdzie wartość wpisywano ręcznie. Bony były oprocentowane na 3% rocznie począwszy od dnia 15 kwietnia 1938.
Celem emisji bonów była dokonywana w kraju wymiana kuponów odsetkowych od pożyczek zagranicznych denominowanych w dolarach. Kupony podlegały wymianie nie wcześniej niż w dniu płatności danego kuponu. Wymiana ta prowadzona była w okresie od 1 października 1937 do 14 kwietnia 1939 roku według następujących zasad:
- 6% pożyczka dolarowa z 1920 roku: kupony płatne 1-10-1936, 1-04-1937 i 1-10-1937 po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wartości imiennej kuponu.
- 8% pożyczka dolarowa z 1925 roku: kupony płatne 1-01-1937, 1-07-1937 i 1-01-1938 po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wartości imiennej kuponu.
- 7% pożyczka stabilizacyjna z 1927 roku: kupony płatne 15-04-1937, 15-10-1937, 15-04-1938 po kursie 7.20 złotego za 1 dolara wartości imiennej kuponu.
- 7% pożyczka dolarowa m. st. Warszawy z 1928 roku: kupony płatne 1-02-1937, 1-08-1937, 1-02-1938 po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wartości imiennej kuponu.
- 7% pożyczka dolarowa Województwa Śląskiego z 1927 roku: kupony płatne 1-12-1936, 1-06-1937, 1-12-1937 po kursie 5.30 złotego za 1 dolara wartości imiennej kuponu.
Wykup
Bony miały być umorzone do dnia 15 kwietnia 1957 roku, poprzez umarzanie każdego roku przynajmniej 3% nominału bonów pozostających w obiegu. Pierwsza rata umorzenia miała nastąpić w dniu 15 kwietnia 1942 roku. Bony, które nie zostały umorzone w ten sposób podlegały jednorazowemu wykupowi w dniu 15-04-1957. Bony ulegały przedawnieniu po 20, a kupony po 5 latach od dnia płatności. Wysokość obiegu na dzień 1 kwietnia 1939 wynosiła 3.252.705,50 złotych, i tak też kwota nie została wykupiona. Bony te nie zawierały klauzuli złotej.