PKO? Ale które?
Pisząc o moim niedawnym odkryciu nowego rodzaju instrumentu mającego cechy nietypowej obligacji państwowej II RP w formę książeczki oszczędnościowej PKO uświadomiłem sobie że zarówno skrót “PKO” jak i jego fonetyczny odpowiednik “Pekao” jest bardzo niejednoznaczny, bo sam doliczyłem się 5 różnych instytucji o tej nazwie zatem poniżej zamieściłem króką systematykę tego terminu.
I tak skrót PKO może oznaczać:
I. Pocztową Kasę Oszczędności w Warszawie która powstała na mocy Dekretu o utworzeniu Pocztowej Kasy Oszczędności z dnia 7 lutego 1919 roku, znowelizowanego Ustawą z dnia 19 maja 1920 roku o Pocztowej Kasie Oszczędności, i zlikwidowana została z dniem 31 grudnia 1949 roku na mocy Dekretu z dnia 25 października 1948 r. o reformie bankowej.
II. Powszechną Kasę Oszczędności powstałą 1 stycznia 1950 roku i wchłoniętą przez Narodowy Bank Polski z dniem 1 lipca 1975.
III. Powszechną Kasę Oszczędności funkcjonującą pomiędzy 1 lipca 1975 i 31 grudnia 1987, która była jednym z departamentów Narodowego Banku Polskiego i nie miała żadnej odrębności ani samodzielności.
IV. Powszechną Kasę Oszczędności Bank Państwowy powstałą 1 stycznia 1988 poprzez wydzielenie PKO z NBP, a następnie przekształconą w spółkę akcyjną, znaną dzisiaj jako PKO BP SA
dodatkowo PKO (Pekao) może jeszcze oznaczać:
V. Bank Polska Kasa Opieki SA, bank założony w 1929 roku w formie spółki akcyjnej (notabene jednym z udziałowców było PKO numer I) i działający nieprzerwanie od tamtego czasu, zwykle zapisywany w skrócie jako PeKaO żeby odróżnić się od wspomnianych wcześniej czterech “PKO-ów”.
Warto dodać, że PKO I, II, III i IV to formalnie kompletnie różne instytucje, zatem PKO numer IV nie istnieje od 1919 roku (jak podają różne marketingowe materiały), ale od 1988. A mimo to na stronie www.pkobp.pl piszą, że “Grupa PKO Banku Polskiego SA umacnia swoją pozycję lidera polskiej bankowości, oferując usługi klientom detalicznym jak i instytucjonalnym już od 96 lat.”
W 1929 roku byla również Powiatowa Kasa Oszczędnościowa 🙂
Z pewnością 🙂 Wtedy było wiele lokalnych instytucji oszczędnościowych, głównie w formie spółdzielni o lokalnym zasięgu.